اداره‌کل ارتباطات، روابط عمومی و امور بین‌الملل حوزه‌های علمیه خواهران کشور

در این نشست حجت‌الاسلام جعفر یوسفیان، معاون فرهنگی تربیتی جامعه‌الزهرا(س) با بیان این‌که انسان در وجودش سرمایه‌ای دارد که با هیچ سرمایه‌ای قابل مقایسه نیست، گفت: این سرمایه الهی عمر گرانبها است.

وی افزود: خداوند متعال برای تبلیغ دین بندگان خاص خود را انتخاب کرد و به تربیت آنها پرداخت و به آنها آموزش داد که چگونه دین را تبلیغ کنند، پس پیامبران بهترینند برای به انجام رساندن ضروری‌ترین کارها.

معاون فرهنگی تربیتی جامعه‌الزهرا(س) اظهار کرد: سؤالی که در اذهان پیدا می‌شود این است که آلان که ولی خدا به ظاهر سایه‌اش بر سر مان نیست باید در مورد سؤالات ذهنیمان به چه کسی رجوع کنیم؟ مهدی موعود خود بیان می‌دارند که اگر چه من نیستم در پس پرده غیبت مدیریت با من است. در این مسیر راه بسته نیست، مراجع نشانه‌های راه حق‌اند و مردم باید به این نشانه‌ها مراجعه کنند.

حجت‌الاسلام یوسفیان ادامه داد: حوزه علمیه غیر از پایگاه علم دین خدا نیست، در این مکان آموزه‌های دین تعلیم داده می‌شوند و انسان‌هایی که تربیت دینی دارند در این مکان حضور به هم می‌رسانند.

وی با اشاره به این‌که مردم نیاز دارند پیام الهی را دریافت کنند و در این مسیر نیاز به راهنما دارند، خاطرنشان کرد: مردم راهنمایانی می خواهند که دیدگاهشان خدایی است.

معاون فرهنگی تربیتی جامعه‌الزهرا(س) در ادامه به دروس حوزه اشاره کرد و گفت: علم خودش به صورت ذاتی کرامت و برتری دارد، پس هر کس علم داشته باشد درجه‌اش برتر از دیگران است.

وی افزود: ما نباید دچار معادلات اشتباه شویم که اگر آلان درس می‌خوانیم به درد دیگران نخواهد خورد، بلکه باید بدانیم کسب علم به درد زندگی خودمان خواهد خورد و این‌که یک فرد تحصیل کرده با یک فرد بی‌سواد از لحاظ فرهنگی یکسان نخواهد بود.

وی گفت که در زندگی طلبگی به دنبال سرمایه مادی نباشید چرا که خداوند قرار است به ما پاداشی عطا کند که قابل مقایسه با هیچ سرمایه ای نیست.

ایشان  بیان داشتندکه اطراف ما پرا ز نیاز است که ما با اشکال مختلف می توانیم نیاز های این جامعه را پاسخ گو باشیم.یادمان باشد معامله ی عمر با صاحب این دنیا یک معامله ی دیگر است واعتقادمان این باشد که ما داریم برای صاحب الزمانمان یار جمع می کنیم.

استاد یوسفیان در پایان اظهار داشت علم مانند آبی است که در صورت عدم حرکت می گندد،انسان هر چه در راه علم جلوتر می روتوانمندی هایش بیشتر می شود و هر کس نمی تواند به قدر توان ومحدودتر در جریان علم گام بردارد ونگذارد این جریان وحرکت متوقف شود