در این نشست سرهنگ موسوی روشن، مفسر سیاسی سپاه با بیان اینکه استراتژی دشمن از بین بردن یا انحراف و یا استحاله انقلاب اسلامی ایران است، گفت: این هدف یا در قالب جنگ و یا تحریم دنبال میشود.
وی افزود: نظر مقام معظم رهبری در این باره با توجه به پیام سوره ممتحنه این است که مسلمانان نباید با دشمن دوست شوند، چون آنها باطل و مسلمانان حق هستند.
مفسر سیاسی سپاه اظهار کرد: دشمنان قصد حذف مقام رهبری در کشورهای اسلامی را دارند در حالی که مقام ولایت یکی از شاخصههای اصلی جامعه اسلامی است و در جامعه اسلامی خدا آقایی میکند و ما نمیتوانیم اجازه دهیم دشمن آقایی کند، پس طبق این سیاست دوستی و برخورد مودتآمیز با دشمن هرگز سیاست استراتژیک جمهوری اسلامی نیست.
موسوی با بیان اینکه تاکتیکهای مختلفی همچون تاکتیک محاربه، منازعه، مقابله، مذاکره، معامله، مرابطه و یا مداهنه در مواجهه با دشمنان وجود دارد، ادامه داد: بنابر تشخیص رهبری و مصلحت نظام اسلامی، دولت تاکتیک مذاکره را برگزیده تا یک تجربهای برای ملت باشد که همه مشکلات با توافق با آمریکا حل نمیشود و اگر مذاکره و توافق هم داشته باشیم باز آنها بهانه دیگری میآورند تا به منافع یک جانبه خود برسند.
وی خاطرنشان کرد: علت دیگر انتخاب تاکتیک مذاکره این است که تحریم و حمله نظامی که بدترند را کنار نهاده و مذاکره را که بد است را برگزیدهایم، یعنی از میان بد و بدتر، بد را انتخاب کردهایم تا از تحریم و حمله نظامی جلوگیری کرده و فضای روانی و اقتصادی و مدیریتی کشور آرام شود، نسبت به فضای روانی و اقتصادی که دو سال قبل حاکم بود، اکنون یک فضای روانی آرامتری را مشاهده میکنیم، این نگاه و سیاستگذاری که دو سال قبل تاکتیک مقابله و اکنون تاکتیک مذاکره را برگزیدهایم به نگاه و سیاست گذاری رهبری برمیگردد، نه رییسجمهور و نه گروه مذاکره کننده.
مفسر سیاسی سپاه افزود: با وجود مذاکره تحریم بطور کلی برداشته نشد امّا از شدت تحریم نسبت به دو سال قبل که تاکتیک مقابله بود، بسیار زیاد کاسته شد، اگر مذاکره رها شود تحریم با شدت بیشتری حکمفرما میشود، بنابر فرمایش مقام رهبری باید نسبت به دو سال قبل براساس مصلحتها تاکتیک مقابله جای خود را به تاکتیک مذاکره میداد، یعنی یک نرمش قهرمانانه باید میداشتهایم، امّا مذاکره در سایه تهدید را هرگز نمیپذیریم و این سخن رهبری پشتوانه مذاکره کنندگان میباشد و چنانچه مذاکرهکنندگان بخواهند از خطوط قرمز عبور کنند نه رهبر و نه ملت پشتوانه آنها نخواهند بود./111/