برگزاری نشست مشترک مدرسه علمیه سعدیه رامیان با اداره تبلیغات اسلامی این شهر

شناسه خبر : 20007

1394/06/18

تعداد بازدید : 344

شست مشترک مدرسه علمیه خواهران سعدیه رامیان با اداره تبلیغات اسلامی این شهر با موضوع «تحکیم اندیشه‌های اسلامی» و محوریت امامت نعمت امتنایی خدا در این مدرسه علمیه برگزار شد.

حجت‌الاسلام محمد معماریان، عضو بنیاد فرهنگی امامت در این نشست با اشاره به حدیث «ان الامان زمام الدین و نظام المسلمین» گفت: همان‌گونه که دانه‌های یک تسبیح بوسیله نخ، به هم متصل است و سبب تحکیم پیوند آنها می شود؛ امامت نیز مانند ریسمانی است که دستورات دین را به هم متصل کرده و به آنها نظم می‌بخشد.

وی با اشاره به این‌که خدا در قرآن می فرماید «ای کسانی که ایمان آوردید نعمت خدا را به یاد آرید» افزود: نعمت‌های خدا در زمین قابل شمارش نیست و یادآوری نعمت یکی از راه‌های سپاس‌گزاری است که شکر آن سبب افزایش نعمت و کفر و فراموشی نعمت سبب از بین رفتن آنها می‌شود.

عضو بنیاد فرهنگی امامت اظهار کرد: خداوند متعال در میان تمام نعمت‌هایی که به بشر اعطا می‌کند تنها سه نعمت را جدا کرده و به رخ انسان می‌کشد و به گونه‌ای از این سه نعمت تعریف و تمجید می‌کند که مفسرین آنها را نعمت‌های امتنانی قرآن می‌دانند.

حجت‌الاسلام معماریان در تبیین نعمت‌های امتنانی ادامه داد: این نعمت‌ها به این دلیل امتنانی هستند که اولا قابل مقایسه با نعمت های دیگر نیستند، ثانیاً برتر از نعمت های مادی و معنوی است و ثالثا پروردگار آنها را به رخ بشر کشیده است.

وی نخستین نعمت امتنانی خدا را رسالت بیان کرد و افزود: رسالت یکی از بزرگ‌ترین نعمت‌های خداوند است. زیرا به وسیله این نعمت است که آدمی می‌تواند از دیگر نعمت‌ها سود برد.

عضو بنیاد فرهنگی امامت تصریح کرد: بشر بدون اجرای راه و روش‌های دینی، نمی‌تواند از نعمت سلامت برخوردار شود، بلکه با ارتکاب اعمال ناشایست به سلامت خود لطمه می‌زند و بدون اجرای دستورهای دینی نمی‌تواند از نعمت عقل بهره‌مند شود.

حجت‌الاسلام معماریان به نعمت هدایت اشاره کرد و گفت: هدایت دومین نعمت امتنایی خداوند است که بیش از همه نعمت‌ها دستخوش تحریف و انحراف قرار گرفته است.

وی امامت را سومین نعمت معرفی کرد و افزود: خداوند نعمت رسالت را با فعل ماضی و نعمت امامت را با فعل مضارع بیان فرموده است، چون رسالت در وجود پیامبر گرامی اسلام خاتمه یافت، اما نعمت امامت و هدایت با فعل مضارع بیان شده و تا قیامت جاری و ساری خواهد بود./111/