در ابتدای این کرسی خانم زینب خلیلی، فعال حوزه به عنوان ارائه کننده بحث گفت: از جمله تفاوت‌هایی که در میان حوزه و دانشگاه وجود دارد، این است که دانشگاه از میان همه اقشار جامعه دانشجو جذب می‌کند برخلاف حوزه که تنها از میان افراد مذهبی طلبه می‌پذیرد.
وی افزود: نکته دیگر این‌که اساتید برجسته بیشتری در دانشگاه‌ها وجود دارند که همه با افکار و عقاید مختلف یک راه علمی را ادامه می‌دهند و به یک هدف می‌رسند اما حوزه‌ها و به ویژه مدرسه علمیه خواهران با کمبود استاد مواجه هستند.
این فعال حوزه اظهار کرد: یکی دیگر از تفاوت‌های حوزه و دانشگاه این است که میدان تحقیق در دانشگاه‌ها گسترده‌تر بوده و منابع مورد استفاده در پژوهش‌ها در دانشگاه‌ها بیشتر در دسترس است، اما در حوزه گاهی لازم است برای انجام تحقیق به شهرهای بزرگی مانند قم رفت.
خلیلی با اشاره به مشکلات موجود در حوزه‌های علمیه ادامه داد: تعداد واحدهایی که یک دانشجو باید در طول دوره تحصیلی کارشناسی بگذراند کمتر از حوزه‌ها بوده و تعداد روزهای شرکت در کلاس درس نیز کمتر است، اما در حوزه چون تعداد روزهایی که طلبه باید در کلاس درس حضور پیدا کند زیاد است برای خواهرانی که مسئولیت خانه‌داری و تربیت فرزند را برعهده دارند مشکل ساز است و هم چنین در دانشگاه دانشجو پس از طی دوران کارشناسی در یک رشته خاص تخصص پیدا می‌کند اما در حوزه‌های علمیه فرد برای دستیابی به تخصص در یک رشته باید دوره کارشناسی ارشد(سطح سه) را بگذراند.
در ادامه این کرسی خانم فریبا احسان فر، از طلاب مدرسه فاطمه الزهرا(س) آمل به عنوان منتقد این کرسی بیان داشت: حوزه یک بنیاد تازه‌کار است که درحال گسترش بوده و به تازگی دربین مردم جا افتاده است و ادامه دهنده راه ائمه(ع) و دفاع از سنگر اسلام است؛ حوزه آئین تبلیغ و تحقیق و استقلال فکری دارد و درحال حاضر رشته‌های تخصصی بیشتر در حوزه شهرهای بزرگ مثل قم راه‌اندازی شده است که با تلاش این رشته‌ها گسترش پیدا خواهد کرد.
وی گفت: در حوزه مباحثه و پیش مطالعه وجود دارد که این امر در دانشگاه به چشم نمی خورد و درس خواندن در حوزه بیشتر و عمیق تر است و هدف از تحصیل در حوزه‌های علمیه خودسازی است که نه تنها در خود طلبه بلکه در همسر، فرزند و خانواده او هم تأثیرگذار است اما یک دانشجو بر خلاف طلبه نمی تواند پاسخگوی سئوالات خانواده باشد و مطالب آموخته شده را به دیگران انتقال دهد.
این طلبه حوزه خواهران با اشاره به مزایای دیگر حوزه‌های علمیه، اظهار داشت: رفاقت و دوستی‌ای که در میان طلاب با یکدیگر و با اساتید و کارکنان حوزه وجود دارد، بسیار نزدیک و صمیمی است که در دانشگاه این رابطه وجود ندارد و مانند ارباب رجوع یک اداره با دانشجو برخورد می‌شود؛ هم‌چنین هرچند در مقطع سطح دو حوزه یک رشته تخصصی وجود ندارد، اما هدف از تحصیل در این نهاد، کمک به امام زمان(ع) است و مسئله معنوی مطرح است نه مادی و در پایان اگر هم طلبه شغلی پیدا نکند حداقل می‌تواند در میان خانواده و اطرافیان به تبلیغ دین بپردازد.
در بخش پایانی این کرسی، حجت‌الاسلام علی اصغری، استاد حوزه و دانشگاه به عنوان داور این کرسی بیان داشت: براساس فرموده امام صادق(ع) یکی از مصادیق یتیم، کسی است که فاقد علم و دانش است؛ علم نوری است که خداوند به هرکس بخواهد اعطا می‌فرماید.
وی افزود: هر چند هم حوزه و هم دانشگاه مزیت‌هایی دارند اما مزیت حوزه بیشتر است، از جمله مزیت‌هایش پیش مطالعه، مباحثه و تبادل افکار و آراء است، طلبه باید فقط برای رضای خدا درس بخواند نه کسب درآمد و شغل، باید هدف تنها تحصیل علم باشد، باید قبل از جلسه درس وضو گرفت که وضو نور است و علم هم نور.
استاد حوزه و دانشگاه با اشاره به وجود برخی مشکلات در حوزه‌های علمیه تصریح کرد: یکی از نقائص حوزه عدم تأمین مالی است، چون از همان ابتدا حوزه شیعه مستقل بوده و زیر چتر حمایت مالی سازمان خاصی نبوده است، مبلّغ شیعه باید از طرف مردم حمایت شود نه از جانب دولت.
حجت‌الاسلام اصغری درباره معضلات موجود در دانشگاه‌ها گفت: از جمله معضلات دانشگاه‌ها اختلاط دختر و پسر است که این امر یک فاجعه محسوب می‌شود، هوی و هوس استعدادها را از بین می‌برد، در نتیجه زمینه فساد اخلاقی فراهم شده است و دانشجو کمتر به درس توجه می‌کند؛ هر چند ممکن است فرد مذهبی باشد اما در حوزه این گونه نیست و طلبه تنها به فکر درس است./111/
