در این نشست زهرا قربانی به عنوان استاد ارائه کننده بحث، جمعی از طلاب به عنوان منتقدان و سمیه ظفری به عنوان استاد داور به ایراد سخن پرداختند.
استاد ارائه کننده بحث گفت: هر انسان مؤمن مؤظف است بنده‌ی خدا و در بند فرمان او باشد و همان‌گونه که بندگی و فرمانبرداری در افكار، عقاید و خلقیات انسان تجلی مییابد، در ظواهر او نیز مصداق دارد.
وی عنوان کرد: هر مؤمنی مؤظف است ظاهر و باطن خود را بر اساس روش بندگی و ادب عبودیت شكل دهد و همان‌گونه كه در خلوت، بنده و فرمانبردار خدا است، در میان مردم نیز سرسپردگی خود را به خدا بروز دهد و ظاهر خود را مناسب رضای خدا تنظیم كند.
منتقدان در این کرسی آزاداندیشی نیز که طلاب بودند، اظهار کردند: چه اشکالی دارد یک طلبه همانند مردم لباس بپوشد؟ شأن روحانیت را چه کسی تعریف می‌کند؟ پوشیدن برخی البسه از قبیل چادر طرح‌دار خلاف طلبگی است؟ با توجه به این قید‌ها و شرایط برای طلاب سبب جدایی آن‌ها از مردم نمی‌شود؟
آن‌ها ادامه دادند: آیا زینت در محدوده مکانی حوزه اشکال دارد؟ چرا طلبه‌ها نباید از رنگ‌های شاد استفاده کنند؟ چرا ما نمی‌توانیم از پوشیه استفاده کنیم؟ آیا استفاده از سرمه به خاطر فواید طبی آن اشکال دارد؟
استاد داور نیز در جمع‌بندی مباحث تصریح کرد: امام صادق(ع) می‌فرمایند: «کار خوب از هر کس خوبست و از تو خوبتر است، به جهت نسبتی که با ما داری و کار بد، بد است و برای تو بدتر است به جهت نسبتی که با ما داری.»
وی افزود: طلبه شاگرد مکتب امام صادق(ع) است و به شیعیان نسبت دارد، به همین دلیل باید هر چیز را به طور اکمل و تمام انجام دهد نه این‌که به حداقلی‌ها بسنده کنند./112/
