حجت‌الاسلام محمودی به عنوان استاد ارائه کننده بحث اظهار کرد: با تغییر و تحول‌های به وجود آمده در سال‌های اخیر و حضور فعال بانوان در جامعه و در عرصه کار و تلاش، نهاد خانواده با مسایل و چالش‌های مختلفی مواجه و سبب دغدغه و نگرانی‌هایی در میان کارشناسان و نیز خانواده‌ها شده است.
وی افزود: در بحث اشتغال زنان، از یک سو سنت‌های ریشه‌دار اجتماعی و دینی، زنان را به سمت حفظ ارکان خانواده دعوت می‌کند و از سوی دیگر، نیازهای واقعی یا کاذب دنیای پر هیاهوی امروز و تبلیغات گسترده فمینیسم آنان را به حضور هر چه بیشتر در جامعه و اشتغال در مراکز مختلف کاری فرامی خواند.
استاد ارائه کننده بحث عنوان کرد: با نگاهی به قرآن کریم و منابع روایی و تاریخی در می‌یابیم که اشتغال زنان به معنای کار درآمدزا به خودی خود هیچ ممنوعیتی در اسلام ندارد، بلکه به عنوان یک واقعیت، مفروض گرفته شده است.
حجت‌الاسلام آقاندری به عنوان استاد منتقد در این نشست بیان کرد: اشتغال در بیرون از خانه و برخورد با افراد مختلف در جامعه، ممکن است این زمینه را در زن به وجود آورد که توان تعامل و مهارت‌های برقراری ارتباط با دیگران را تقویت کند و جنبه اجتماعی خویش را رشد دهد. به همین دلیل معمولاً زنان شاغل بهتر از زنان خانه‌دار با دیگران ارتباط برقرار کرده، می‌توانند از حق و حقوق خود دفاع کند.
وی ادامه داد: از سوی دیگر اشتغال زنان، سبب افزایش شناخت نسبت به خود می‌شود که یکی از پایه‌های عمده سلامت روان است و منابع گوناگونی برای احساس رضایت در خود و دریافت پاداش را ایجاد می‌کند. زنان شاغل امکان انجام فعالیت‌های مقبول و ارزشمند اجتماعی را که سبب افزایش عزت نفس است، پیدا می‌کنند.
سرور عباسی به عنوان داور نیز در جمع‌بندی مباحث اظهار کرد:اشتغال زنان به معنای کار درآمدزا، به خودی خود هیچ منعی ندارد و اسلام حقوق زن و مرد در كار و تلاش را به رسميت شناخته و تفاوتى بين ايشان قائل نيست. زن مسلمان با حفظ هويّت اسلامى خود هيچ‌گونه منعى براى اشتغال ندارد؛ هر چند توصیه یا تشویق خاصی نیز نسبت به اشتغال زنان در متون دینی مشاهده نمی‌شود.
وی اضافه کرد: در واقع اسلام اشتغال زنان را نه به خودی خود، بلکه در فرضی که به مصالح مهم‌تر به ویژه ایفای نقش مادری و همسری و حفظ پاک دامنی و سلامت اخلاقی جامعه آسیب برساند، ناپسند شمرده است./112/
