در این نشست طلاب به عنوان ارائه کنندگان بحث و منتقدان و نرجس ابراهیم‌پور به عنوان استاد داور به ایفای نقش پرداختند.
ارائه کنندگان بحث عنوان کردند: پوشش جنبه اخلاقی و تربیتی دارد. امام صادق(ع) در روایتی می‌فرمایند: «به مصلحت زن مسلمان نیست که روسری و پیراهن خود را به گونه‌ای بپوشد که او را کامل نپوشاند.» البته این حد پوشش در خانه نیاز نیست، ولی به گونه‌ای نیز نباشد که سبب انحراف کودکان به ویژه پسران شود.
آن‌ها ادامه دادند: ممکن است پوشش نامناسب مادر سبب بلوغ زودرس پسران شود. مادران برای جلوگیری از انحراف فرزندان باید در منزل پوشش مناسبی داشته باشند.
منتقدان نیز تأکید کردند: متأسفانه حجاب در جامعه کنونی در حال کم رنگ شدن است. اگر مادران در منزل پوشش زیادی نداشته باشند، در خارج از منزل برای خودنمایی به بدحجابی روی نمی‌آورند.
آن‌ها افزوند: اگر فرزندان پسر در خانه از کودکی مادری آراسته و با پوشش کم ببینند در بزرگسالی افزون‌بر این‌که دچار تحریک غریزه جنسی نمی‌شوند با دیدن دختران بدحجاب در جامعه نیز زود تحریک نمی‌شوند. حتی پوشش مادر در منزل به صورت آزاد می‌تواند الگویی برای دختر باشد تا بداند که زیبایی‌هایش را در منزل نشان دهد نه خارج از منزل.
استاد داور نیز در جمع‌بندی مطالب اظهار کرد: مادران باید توجه داشته باشند که حد پوششان به چه میزان است. در هفت سال نخست هر چند غرایز جنسی فرزند بروز نمی‌کنند، ولی در هفت سال دوم به سبب بروز این غرایز باید بسیار مراقب بود.
وی یادآور شد: اسلام مخالف آراستگی نیست، بلکه مخالف عریانی و بی بندوباری است. والدین باید حدود را به خوبی بشناسند و از افراط و تفریط بیهوده اجتناب کنند. همچنین فرزندان را به گونه‌ای تربیت کنند که با کنترل درونی رشد کنند، نه تنها با کنترل‌های بیرونی./112/
