زینت مالمیر و زینب سالاری به عنوان اساتید ارائه کننده بحث، فاطمه آقاملایی و فاطمه آیینه وندبه عنوان اساتید منتقد و طاهره عبدالملکی به عنوان استاد داور در این نشست حضور داشتند.
اساتید ارائه کننده بحث عنوان کردند:«زی» در عربی به معنای لباس است که از معنای عام خود توسعه پیدا کرده و شامل همه رفتارها و کردارهای فرد می‌شود. زی طلبگی به معنای سخن گفتن از ظواهر، اخلاق، منش و کردار ظاهری طلبه است که باید از منش و کردار ائمه اطهار(علیهم السلام) برگرفته شده باشد.
آن‌ها ادامه دادند: نحوه پوشش و رفتار انسان متقی باید متفاوت از انسان‌های دیگر باشد. طلبه که داعیه‌دار پیروی از مکتب اهل‌بیت(علیهم‌السلام) است نیز باید به نحو احسن فرامین دین را مراعات کند.
اساتید منتقد نیز در ادامه نشست گفتند: همان‌گونه که مطابق مقتضیات زمان، نحوه زندگی و نوع پوشش ائمه اطهار(علیهم السلام) تغییر کرده است، طلاب نیز باید مطابق شرایط و مقتضیات زمان از آراستگی ظاهر و زندگی خوبی برخوردار باشند.
آن‌ها افزودند: اکنون بدحجابی و بی حجابی بیداد کرده و عامه مردم برای انتخاب پوشش و رنگ هیچ محدودیتی برای خود قائل نیستند؛ پس چرا طلبه‌ها که قبل از تحصیل در حوزه در همین فضا زندگی کرده‌اند به صرف طلبه شدن برای خود محدودیت قائل شوند؟ همچنین آراستگی ظاهری و هم رنگی با جماعت جوان بر روی نحوه ارتباط‌گیری و پذیرش سخن وی تأثیر فراوانی دارد.
استاد داور نیز در جمع‌بندی مطالب یادآور شد: طلبه باید بداند که هدفش چیست؟ باید طلبه از مردم تأثیر بپذیرد یا بر مردم تأثیر بگذارد؟ مردم را می‌خواهد جذب دین کند یا جذب ظاهر خود؟
وی افزود: طلبه باید از نظر اخلاق، رفتار و پوشش اکمل از دیگران باشد. پیش از آن‌که به هدایت مردم بپردازد، خودش هدایت شده باشد./112/
