حجت‌الاسلام صیادی به عنوان استاد ارائه کننده بحث و استاد داور و طلاب اساتید منتقد در این نشست حضور داشتند.
استاد ارائه کننده بحث با بیان این‌که شاید برتری برای تعبد یا تعقل پیدا نشود! گفت: تعقل مقدمه و اساس تعبد است. برتری آنجایی است که دو چیز در عرض هم باشند و بخواهیم یکی را انتخاب کنیم. در حالی که تعقل و تعبد در طول هم هستند، یعنی اساس تعبد تعقل است.
وی افزود: برخی می‌گویند: «ایمان جدا و عقل جدا است که نباید در حوزه هم دخالت کنند. ابزار مسائل اجتماعی یک چیز است و ابزار ایمان چیز دیگر.»
حجت‌الاسلام صیادی تأکید کرد: در عقاید تعبد بی معنا است، بلکه باید تعقل را بپذیریم. عقل سلیم یعنی حب و بغض بی دلیل نداشتند و درگیر شهوات و دنیا طلبی نشدند.
وی ادامه داد: ثواب و عقاب جز با عقل بی معنا است. این‌که انسان بداند جایگاه عقل در تعبد کجاست بسیار مهم است.
در بخش دیگری از این نشست طلاب به عنوان منتقدان تصریح کردند: وقتی فرد بیمار تعبداً حرف پزشک را پذیرفته و صرفاً با خوردن دارو درمان می‌شود، هیچ وظیفه‌ای درباره بررسی چگونگی ایجاد و تأثیر دارو ندارد. فرد عابد نیز بدون تعقل می‌تواند تحت تأثیر عبادات قرار گیرد و تعبداً امر و نهی خداوند را بپذیرد. ولی هیچ الزامی در راستای بررسی چرایی و چگونگی آن ندارد. مگر می‌شود گفت: فرد چون تعقل نداشتهعباداتش او را به تکامل نمی‌رساند؟
حجت‌الاسلام صیادی به عنوان استاد داور نیز در جمع‌بندی مطالب تأکید کرد: این‌که برخی بحث جدایی تعبد و تعقل را مطرح می‌کنند، در غرب خریدار دارد. ولی اسلام قرن‌ها پیش رابطه عقل، دین، کثرت‌گرایی، حق و باطل را بیان کرده است. امروز نیز اگر بخواهیم حرف جدید فکری اجتماعی انسان شناختی و مربوط به سعادت و خوشبختی را بیان کنیم، باید به کتب دینی همانند نهج‌البلاغه مراجعه کنیم./112/
